Os Reis Magos abrindo as cartas dos pedigüeños |
31 de dec. de 2010
Agasallo dos Reis Magos para Pontedeume
30 de dec. de 2010
Rápido, rápido
A dispersión urbana xunto aos cambios económicos e sociais, aumentaron os desprazamentos e as distancias percorridas. Algúns destes factores atoparon a complicidade necesaria nas políticas públicas de infraestruturas, orientadas a construír unha xigantesca rede de alta velocidade -de ferro e de asfalto- o que aumentou a dependencia do automóbil e do petróleo, agudizando os problemas ambientais, por non falar dos inxentes recursos gastados nese empeño. Soamente o programa AVE vainos a custar (o feito máis o proxectado) uns 97.000 millóns de euros, unha cifra arrepiante equivalente ao plan do rescate para Irlanda. Uns investimentos que modernizarían non só a rede ferroviaria, tamén os sistemas urbanos das grandes cidades, xerando máis ocupación e democratizando os transportes.
A crise obriga a replanteamientos intelixentes, e é hora de abordar unha reconversión ecolóxica do transporte, tal como reclamaban Antonio Estevan e Afonso Sanz en 1996, tarefa hoxe moito máis complicada de levar a cabo, aínda que absolutamente imprescindible. Haberá que tratar de rendibilizar socialmente as infraestruturas existentes, tamén para as mercancías, internalizando os custos para recuperar parte do investimento, intentando resolver na pequena escala os problemas que aínda padecen millóns de españois nos seus desprazamentos diarios.
Urxe xa que logo clausurar os catálogos de infraestruturas para abordar unha planificación do transporte orientada á sustentabilidade, indisolublemente ligada á reordenación do territorio e das nosas cidades.
Joan Olmos é enxeñeiro de camiños e profesor de Urbanismo da Universidade Politécnica de Valencia. (El País)
13 de dec. de 2010
Outro Pontedeume é posible
En poucos anos, Madrid restrinxiu o acceso aos coches en boa parte do centro e creou áreas de prioridade residencial (APR) nos barrios das Letras, Cortes e Embaixadores. Este sistema só permite o acceso en vehículo a residentes, transporte público, motocicletas, servizos de urxencias e de carga e descarga.
A capital española empezou a pensar nas necesidades do peón en 2003, moito máis tarde que outras cidades como Vitoria, Oviedo, San Sebastián ou Barcelona, onde "si hai unha aposta clara por políticas de mobilidade a favor do peón"
En Barcelona, o obxectivo da peonalización pasou, no seu día, pola redución do número de vías destinadas ao tráfico motorizado. En 2005, o concello (PSOE) jerarquizó as rúas da cidade e decretou que 300 quilómetros (o 30% do total) podían absorber o 80% do tráfico de Barcelona. Dese modo, o 70% de rúas restantes ten que ser "para estar e non para pasar"
Pero á marxe das grandes cidades, os peóns dunha capital como Oviedo tamén lle gañaron a batalla ao coche. Cando en 1984, o seu alcalde, Antonio Masip (PSOE), suxeriu que o centro da cidade tiña que ser para os peóns, moitos creron que perdera a cabeza. "Chamáronnos tolos", recorda Ignacio Ruiz, membro do equipo e actual xefe de Servizos de Proxectos, Obras e Transportes do concello. "Logo foi un éxito e outras cidades tomaron exemplo", engade.
5 de dec. de 2010
Os paradoxos do concello de Pontedeume
4 de dec. de 2010
O gran casino europeo
29 de nov. de 2010
Plataforma contra a corrupción municipal en Pontedeume
Este proceder irresponsábel dos partidos que, ignorando as actuacións dos xuíces, insisten en presentar como candidatos a estas persoas acusadas de presuntos delitos urbanísticos, fai un fraco favor á cidadadanía eumesa que asiste incrédula á deterioración da paisaxe e obrígaa á facerse cargo das enormes cantidades que deberán pagarse polas futuras demolicións.
Para que istpo non volva suceder, os asinantes deste escrito pedimos ás agrupacións electorais das pŕoximas eleccións municipais que eliminen das súas listas a todas aquelas persoas imputadas ou sospeitosas de encubrir actividades ligadas á corrupción.
26 de nov. de 2010
Búscanse candidatos
16 de nov. de 2010
A mala xestión das obras públicas
Inauguración do novo Couceiro Freixomil |
1 de nov. de 2010
O abastecemento de auga xera un negocio de 600 millóns ao ano
Vertedura de augas residuais á ría de Pontedeume |
- Autor:
- Miguel Á. Rodríguez
- La Voz de Galicia
31 de out. de 2010
Corrupción
26 de out. de 2010
A inexistente cordura
23 de out. de 2010
É selectiva a Xustiza?
10 de out. de 2010
Fraude ou responsabilidade, un dilema da política eumesa
4 de set. de 2010
Pontedeume, século XXI
Suministro de auga, hoxe |
2 de set. de 2010
Un lugar para a arte
Muro da rúa Galera |
28 de ago. de 2010
O triste destino do Golfo Ártabro
Pero a realidade non é tan positiva como tal proxecto requiriría. A desorde territorial vaise apropiando de tan privilexiado escenario. Unhas veces é o desafortunado urbanismo municipal, desde o caso aberrante de Miño, onde toda a fronte litoral é xa unha sucesión de horrorosas construcións que privatizan a propia paisaxe, ata o especulativo e permisivo crecemento de Ares ou Pontedeume. E que dicir da escasa atención que a Administración prestou a conxuntos monumentais de tanto valor como os mosteiros de Monfero, en eterna restauración, e Montefaro, ou a ruína do castelo de Narahío, ou outras construcións de menor dimensión pero non inferior valor, como a excepcional pero destartalada Terraza modernista de Sada. Tampouco a situación dos centros históricos é propia destas alturas da historia, desde a decadencia do ferrolán ata a Cidade Vella coruñesa, que, por desinterese municipal, segue sendo o único centro histórico europeo que funciona como aparcadoiro público incontrolado; ou o abandono do bellísimo centro betanceiro, onde unha expansión moderna profundamente agresiva afecta á contorna e á propia cidade antiga. Os portos exteriores non se salvan da queixa. Non entendo como o ferrolán segue mostrando unha terrible pegada na paisaxe sen que ninguén se ocupou de restaurar o escarpe granítico creado. Quixese augurar mellor sorte para a pegada de punta Langosteira. E que dicir do afán construtor do ente Portos de Galicia, con ideas desatinadas para espazos especialmente sensibles do municipio de Oleiros ou de Miño.
Podería seguir co abandono de fermosas praias, como Veigue e Seselle, pero concluirei sinalando a sucidade, a desidia, a neglixencia e todo o que se queira do monte Breamo en Pontedeume: o estado lamentable da contorna da bellísima igrexa románica que o coroa prolóngase coa ocultación do mellor miradoiro natural da zona por construcións privadas ou por eucaliptos. Tampouco nas Fragas do Eume eliminaron esta especie invasora e invasiva. É triste ver como en poucos anos o golfo Ártabro foi pasto dun feísmo galopante. Claro que na zona hai exemplos magníficos e esperanzadores, como os veciños de Redes ou de Oleiros, pero non hai dereito a que a falta de xestores capaces e preparados siga sendo permitida polos todopoderosos partidos políticos, que deberían preocuparse máis por contribuír á mellora de Galicia e dos seus pobos e paisaxes.
6 de ago. de 2010
Tú calla, paleto!
Trátase de certa mentalidade que algúns visitantes (non serán maioría pero si unha minoría cualificada) padecen, como unha eiva intelectual que os define e delata: a crenza de seren cidadáns superiores cunha cultura superior e con dereito a menosprezar aos habitantes das pequenas vilas ou cidades galegas. Un sentimento que evidencian sobre todo no trato cos hosteleiros, comerciantes, panadeiros, e carniceiros. Pero tamén en calquera ocasión que se preste. Un exemplo: un eumés tenta aparcar nun dos escasos espazos que atopa libre. Mentres fai as manobras oportunas, outro coche conducido por unha forasteira métese no lugar. Recriminada a súa actitude polo noso veciño, a visitante respóndelle da forma que mellor delata a súa visión dos indíxenas: "Tú calla, paleto".
21 de xul. de 2010
Solicítase novo arquitecto/a
22 de xuño de 2010
"Os espabilados de Patrimonio"
As rotondas que o Ministerio de Fomento está a construír á entrada do casco histórico son un atentado ao sentido común máis elemental, aquel que nos di que estas construcións hoxe tan estendidas polos polígonos industriais das cidades son incompatibles cunha arquitectura modelada durante séculos polos habitantes desta comarca. Porque aínda supoñendo que as rotondas fosen a solución para resolver os problemas de tráfico que nos afectan diariamente (algo do que moitos discrepamos) non serían xustificables por introducir elementos non coherentes co pasado medieval desta vila. Semella que Fomento só sabe fomentar o feísmo alí por onde actúa.
Pero si este é o sinal de identidade dun ministerio que exerce dende Madrid sen coñecer a idiosincrasia territorial das provincias, máis grave é que non teña a consideración de respectar as leis e o legado patrimonial de Pontedeume. Sen permiso de Patrimonio iniciou unhas obras que poeñn en perigo tanto as figuras zoomorfas do oso e xabarín que datan da idade media como os posibles achados que se atopan no subsolo do pavimento. E todo en aras do mal chamado progreso.
Parece que unha denuncia de Fusquenlla obrigou por segunda vez a Patrimonio a tomar cartas no asunto e ordenar a paralización das obras. Esta mañá unha señora preguntaba a un taxista o por que da paralización e o profesional do volante, coa típìca mentalidade do que desdeña a cultura, contestou da forma máis contundente posíbel: "os espabilados de Patrimonio".
7 de xuño de 2010
21 de abr. de 2010
Tirar a pedra e esconder a man
14 de abr. de 2010
Outro 14 de abril
15 de mar. de 2010
A censura como dano colateral da corrupción urbanística
Ver aquí un extracto do documental censurado
1 de mar. de 2010
Socialistas a contracorriente
Asemade parécelle esaxerada a zona de protección paisaxística que o PXOM contempla entre Arbosa e Ver. Omite dicir que é a única franxa declarada de protección paisaxística e que nela hai ducias de chalés cuxos propietarios regodeáronse do ordenamento urbanístico.
16 de feb. de 2010
A contaminación da nosa ría
12 de feb. de 2010
Tamén é patrimonio
Información do Fórum Gastronómico
8 de feb. de 2010
Nova sociedade inmobiliaria en Pontedeume
31 de xan. de 2010
As neuronas perdidas (un artigo de Javier Guitián)
Trátase do estraño comportamento de Druse vom Höllengrund, unha cadela de caza que, extraviada, buscou axuda na oficina de obxectos perdidos da localidade de Bredstedt, no norte de Alemaña.
O can sorprendeu aos empregados da citada oficina ao entrar na mesma, nada máis abrir as súas portas, e deitarse á calor nunha esquina. Segundo informou o rotativo Flensburger Tageblat t, a cadeliña esperou pacientemente ante a porta automática, xa que «o seu reducido tamaño non era suficiente para activar o mecanismo de apertura».
¡ Animaliño !
25 de xan. de 2010
Titular do día
Destruiron o hábitat, crebaron o sistema financieiro, expoliaron propiedades, provocaron a maior crise económica do país e condenaron ao paro a millóns de traballadores.
16 de xan. de 2010
Goberne quen goberne, a lingua non se vende
Dende Galiza Non Se Vende queremos manifestar a nosa total oposición ao decreto do galego no ensino do PP, pois constitúe un atentado á lingua galega e, polo tanto, un atentado á cultura e á identidade de Galicia.
Non podemos admitir un decreto que pretende lexitimar o abandono da lingua polos poderes públicos e interromper a súa transmisión interxeracional. Non podemos consentir que se menoscabe o dereito dos galegofalantes a usar, conservar e transmitir a lingua propia como legado, e que se impida a normalización do seu uso polo resto da poboación. Non podemos tolerar que a miseria intelectual, a inconsciencia e a insensibilidade dos que se avergoñan de seren galegos sirvan como xustificación espuria dunha pretendida liberdade para destruir unha lingua que é o noso máis prezado patrimonio cultural e un valioso patrimonio da humanidade.
O decreto que nos ocupa, igual que outras disposicións legais, que non lexítimas, revela o absoluto descoñecemento da realidade do noso país, e o desprezo da nosa cultura, por parte de quen nos goberna.
A incesante presión socio-político-económica sobre a nosa terra ao longo da historia colocou a nosa lingua nunha posición de desvantaxe que pode provocar a súa desaparición, e que é preciso neutralizar con medidas de protección eficaces. Pero ningún dos gobernos que sufrimos tivo nunca unha intención clara de facer do galego a lingua vehicular do ensino, único camiño viable para a súa normalización. Non recoñecer este feito, e adoptar unha postura contraria, converte ao goberno da Xunta en promotor da desaparición da lingua galega.
Os membros dos máis de sesenta colectivos que formamos GNSV somos conscientes da nosa identidade. Sabemos que o noso medio natural é único e valioso, nin máis nin menos que calquera outro do planeta, pero é o noso, non porque o posuamos, senón porque a él pertencemos. Tamén sabemos que a lingua galega é tan só, pero nada menos que, unha das linguas do mundo; unha obra colectiva do noso pobo ao longo da historia; nin mellor ni peor que outras, pero é a nosa; o medio co que construimos o noso pensamento, e a máis valiosa aportación de Galicia ao patrimonio cultural da humanidade. Debemos estar lexítimamente orgullosos desta nosa herdanza, e non podemos consentir que sexa neciamente desprezada, nin irresponsablemente destruida.
Defendemos a Terra e, polo tanto, a biodiversidade. Polo mesmo, defendemos a diversidade cultural que permitiu ao ser humano adaptarse á biosfera e, polo tanto, defendemos a nosa cultura e a nosa lingua.
Terra, cultura e lingua van da man. Destruir a nosa terra é destruir a nosa cultura, ao facer desaparecer o seu soporte material. Destruir a nosa terra é destruir a nosa lingua, ao facer desaparecer os lugares que nomea, as actividades que describe, a memoria que ela guarda e lembra. Destruir a nosa lingua é deixar á nosa terra orfa de nomes, valeira de significado, carente de memoria cultural, desprotexida.
Temos a responsabilidade de defender o noso medio natural e, polo tanto, o noso patrimonio cultural identitario, e o noso idioma, e de preservalos para as xeracións vindeiras. Igual que non consentimos a destrución nin a privatización do noso territorio nin do noso mar, non imos consentir ningunha agresión máis á nosa lingua.
Dende GNSV, rede participativa, non xerárquica, apartidaria, aberta a toda a sociedade, consideramos que a defensa da riqueza linguística e da cultura do noso País fai necesario e inevitable o estricto incumprimento deste malfadado decreto do galego no ensino.
Por todo o devandito, mostramos o noso pleno apoio á manifestación en reinvindicación dun ensino en galego que, convocada por diversas organizacións, terá lugar o día 21 de Xaneiro, e partirá ás 12:00 h da Alameda de Compostela.
Goberne quen goberne,
A LINGUA NON SE VENDE!
Terra viva e vida digna para tod@s
13 de xan. de 2010
Embargadas propiedades de Fadesa en Miño
A destrución da paisaxe, a estafa aos propietarios dos terreos, as ilegalidades cometidas no proceso de expropiación, e agora o embargo das fincas e vivendas por impagos dos promotores, deberían ser motivo de reflexión sobre ese mal chamado progreso que algúns interesados esgrimen para xustificar o enriquecemento persoal a costa do expolio doutros.
3 de xan. de 2010
Desmontando tópicos
Vou narrar unha serie de feitos, a modo de exemplo, que explicarían as razóns da crise dos comerciantes. Non son ficticios e ocorreron un día determinado a unha persoa determinada.
Esta persoa desplazouse a unha tenda para facer unha compra. Eran as 10 da mañá. O local estaba pechado. Trasladouse pois a outro comercio do ramo para ver se tiña máis sorte. O que non se esperaba que estoutra tenda tamén estaba pechada .
Inasequible ao desalento volveu ás 11 horas para mercar unha prenda. Esta vez si estaba aberto o comercio pero cando a cliente, despois de examinar o produto lle fixo saber á vendedora que era unha talla grande, esta respondeu: eso lo dirás tú.
Como non cabía respostar a semellante mostra de impertinencia, a nosa cliente optou por ir á outra tenda. Xa case era o mediodía cando entrou a interesarse pola dichosa prenda. A dona do comercio pedíulle entón á nosa proptagonista que fixese o favor de volver máis tarde porque o seu fillo, encargado do negocio, aínda non chegara.
Uns días antes a nosa protagonista escoitou á súa parella outra historia semellante. Entrara o home nunha tenda de electrodomésticos co fin de mercar un pequeno televisor. Cando pedíu ao vendedor que lle acendese un dos aparatos para avaliar a calidade da imaxe, obtivo como resposta: en calquera bar de Pontedeume podes ver como funciona un Samsung
2 de xan. de 2010
Na dirección errada
Búscase con esta nova lei dar máis atribucións aos concellos á hora de decidir a concesión de licenzas nos núcleos rurais, sabendo que foron os gobernos locais os que fomentaron os casos máis sonados de corrupción. A situación extrema que vivíu o noso país en materia de urbanismo levou a destacadas personalidades do mundo xudicial a pedir un maior control dos gobernos autonómicos para poñer coto ao desenfreo construtor dos concellos. Nada disto parece importarlle ao goberno do PP que se decanta polos alcaldes e consensúa coa Fegamp como sacrificar o rural galego ás dentelladas dos promotores.
O xeito de actuar dos responsables de urbanismo a nivel local caracterizouse por unha falta total de transparencia, algo que fixo posíble finalizar obras que logo se demostraron ilegais. A mala fe practicada por alcaldes asociados con construtores sen escrúpulos debería servir de lección para non volver cometer os mesmos erros. Porén Feijóo afirma demagoxicamente que esta lei supón un compromiso co urbanismo transparente.
Como demagóxico é dicir que os núcleos rurais sufrirán un desenvolvemento máis racional. A nova catalogación dos núcleos, con catro categorías distintas, só busca xustificar a concesión dun maior número de licenzas que, en lugar de cohesionar os núcleos tradicionais, fomentará a dispersión da poboación e consecuentemente un maior gasto en infraestruturas e a destrución da paisaxe.