Os peóns piden paso. Queren que as cidades sexan para as persoas e non para os coches. Os peóns reclaman máis espazo urbano e os concellos, de formas e a ritmos dispares, están reaccionando. As políticas de mobilidade buscan reordenar o tráfico para converter os centros urbanos en territorios case reservados aos peóns.
En poucos anos, Madrid restrinxiu o acceso aos coches en boa parte do centro e creou áreas de prioridade residencial (APR) nos barrios das Letras, Cortes e Embaixadores. Este sistema só permite o acceso en vehículo a residentes, transporte público, motocicletas, servizos de urxencias e de carga e descarga.
A capital española empezou a pensar nas necesidades do peón en 2003, moito máis tarde que outras cidades como Vitoria, Oviedo, San Sebastián ou Barcelona, onde "si hai unha aposta clara por políticas de mobilidade a favor do peón"
En Barcelona, o obxectivo da peonalización pasou, no seu día, pola redución do número de vías destinadas ao tráfico motorizado. En 2005, o concello (PSOE) jerarquizó as rúas da cidade e decretou que 300 quilómetros (o 30% do total) podían absorber o 80% do tráfico de Barcelona. Dese modo, o 70% de rúas restantes ten que ser "para estar e non para pasar"
Pero á marxe das grandes cidades, os peóns dunha capital como Oviedo tamén lle gañaron a batalla ao coche. Cando en 1984, o seu alcalde, Antonio Masip (PSOE), suxeriu que o centro da cidade tiña que ser para os peóns, moitos creron que perdera a cabeza. "Chamáronnos tolos", recorda Ignacio Ruiz, membro do equipo e actual xefe de Servizos de Proxectos, Obras e Transportes do concello. "Logo foi un éxito e outras cidades tomaron exemplo", engade.
Extracto do xornal Público
En poucos anos, Madrid restrinxiu o acceso aos coches en boa parte do centro e creou áreas de prioridade residencial (APR) nos barrios das Letras, Cortes e Embaixadores. Este sistema só permite o acceso en vehículo a residentes, transporte público, motocicletas, servizos de urxencias e de carga e descarga.
A capital española empezou a pensar nas necesidades do peón en 2003, moito máis tarde que outras cidades como Vitoria, Oviedo, San Sebastián ou Barcelona, onde "si hai unha aposta clara por políticas de mobilidade a favor do peón"
En Barcelona, o obxectivo da peonalización pasou, no seu día, pola redución do número de vías destinadas ao tráfico motorizado. En 2005, o concello (PSOE) jerarquizó as rúas da cidade e decretou que 300 quilómetros (o 30% do total) podían absorber o 80% do tráfico de Barcelona. Dese modo, o 70% de rúas restantes ten que ser "para estar e non para pasar"
Pero á marxe das grandes cidades, os peóns dunha capital como Oviedo tamén lle gañaron a batalla ao coche. Cando en 1984, o seu alcalde, Antonio Masip (PSOE), suxeriu que o centro da cidade tiña que ser para os peóns, moitos creron que perdera a cabeza. "Chamáronnos tolos", recorda Ignacio Ruiz, membro do equipo e actual xefe de Servizos de Proxectos, Obras e Transportes do concello. "Logo foi un éxito e outras cidades tomaron exemplo", engade.
