Celebrada a manifestación en Compostela co lema "GALIZA NON SE VENDE" todo o mundo se decatou da ausencia dos partidos políticos, ou para ser máis exactos, dos prepresentantes dos partidos políticos.Novamente, o que xa é un axioma da democracia, os políticos sitúanse de costas, cando non en contra, da sociedade civil. Nin siquera se pronuncian sobre a convocatoria. Defendela sería recoñecer o fracaso do seu labor como representantes desa sociedade; criticala suporía enfrontarse abertamente ao sector social máis comprometido. A solución óptima está no silencio. Un silencio que ao mesmo tempo lles permite sortear o malestar de conciencia de quen sabe que a corrupción añiñou nas súas entrañas.
Esta sociedade exixe un cambio radical na forma de entender o goberno os partidos politicos. Erradicar a idea de que os representantes políticos teñen carta branca para decidir, sen contar co sentir cidadán, sentir que día a día se expresa de múltiples formas, é unha necesidade inmediata. Hoxe é posíbel coñecer as demandas dunha sociedade civil, madura e con medios para organizarse e propoñer solucións aos problemas plantexados. Nunca houbo en Galiza tantos colectivos cidadáns e ecoloxistas cunha idea clara sobre como combatir os males que afectan ao noso territorio. As súas propostas deben substituír aos plantexamentos dos partidos, a ese falso pragmatismo que só agocha unha defensa inxustificábel do gran capital. A planta de gas de Reganosa deixa incontabeis beneficios a Tojeiro pero é unha ameaza seria para os habitantes da ría. As urbanizacións en Pontedeume só reportan riqueza aos promotores, despoxándonos aos eumese dunha paisaxe que forma parte de nós.
Esta sociedade exixe un cambio radical na forma de entender o goberno os partidos politicos. Erradicar a idea de que os representantes políticos teñen carta branca para decidir, sen contar co sentir cidadán, sentir que día a día se expresa de múltiples formas, é unha necesidade inmediata. Hoxe é posíbel coñecer as demandas dunha sociedade civil, madura e con medios para organizarse e propoñer solucións aos problemas plantexados. Nunca houbo en Galiza tantos colectivos cidadáns e ecoloxistas cunha idea clara sobre como combatir os males que afectan ao noso territorio. As súas propostas deben substituír aos plantexamentos dos partidos, a ese falso pragmatismo que só agocha unha defensa inxustificábel do gran capital. A planta de gas de Reganosa deixa incontabeis beneficios a Tojeiro pero é unha ameaza seria para os habitantes da ría. As urbanizacións en Pontedeume só reportan riqueza aos promotores, despoxándonos aos eumese dunha paisaxe que forma parte de nós.
O que se cuestiona é para quen se goberna. E a pregunta é por que só se teñen en conta os intereses dos empresarios. Realmente cren os alcaldes e políticos que os intereses dos Tojeiros, Lagares e outros, coinciden cos intereses dos cidadáns? Se fose así teriamos que concluir que descoñecen os mecanismos que rexen as relacións mercantís na sociedade. Mais non parece esta a verdadeira razón. Unha aposta tan descarada polos intereses dos poderosos deben ter forzosamente unha contrapartida, e a esta chámaselle corrupción.
