Se algo distingue aos políticos hoxe en día é a súa destreza para evitar respostas comprometidas, xa que non as preguntas. Dende este punto de vista, hai que recoñecer que A. Vilariño, candidato do PSOE á alcaldía de Pontedeume, despunta como un gran profesional. Para os letores non moi exixentes e con tendencia a deixarse seducir polas palabras ben pronunciadas, independentemente do seu contido, seguro que atoparán na entrevista que o xornal La Opinión lle fixo ao candidato socialista, unha exposición de fácil lectura. Outra cuestión é a de se se pode sacar algo en claro sobre as intencións de Vilariño.Xustificando as actuacions dos concellos, como o de Pontedeume, que nalgún intre cometeron infraccións, aduce que estas son consecuencia da ambigüidade xurídica intrínseca ás leis:
"Falta seguridad jurídica. Los ayuntamientos parten de una situación de desamparo y provisionalidad, muchas veces no saben a qué atenerse y creen que lo que están haciendo es legal. Pero pueden encontrarse con, no hablo ya de casos de corrupción, sino actuaciones puntuales que pueden tener algún problema."
Esquece que ante a dubida o correcto sería facer caso das recomendacións dos informes xurídicos da Secretaria do Concello, funcionaria á que se lle paga por desenvolver un traballo cualificado e meritorio. Pero en Pontedeume a realidade non entende de razóns e tira polo camiño máis benevolente cos promotores da construción. O concello non pode crer que o está facendo ben cando unha profesional do dereito lle advirte da conculcación das leis nas licenzas concedidas.
E precisamente o non atender as argumentacións da Secretaria foi o que levou a A. Vilariño, xunto cos seus compàñeiros da comisión de goberno, a conceder licenzas en zona de protección costeira e en zonas rurais. A modo de exoneración, cita de novo a indefinición da lei de 1997, obviando que no 2000 un decreto que modificaba a lei estatal do solo, deixaba clara a ilicitude das construcións citadas.
E como habituado á certa autocomplacencia, engade que as casas eran para " particulares que hacen su casita acogiéndose a un sistema utilizado en todas partes y que la Xunta viene consintiendo." Tampouco isto é certo totalmente. A meirande parte desas casas foron levantadas para a sua comercialización e outras, que casualidade, eran dun coñecido construtor que parece gozar de certos privilexios para vulnerar a lei urbanística no noso concello. Por certo, por se non abondase co informe xurídico da secretaria, a Xunta emprazou ao Concello a paralizar as obras e revisar as licenzas concedidas. Non sabemos onde está a ambigüidade das leis; máis ben parece que os concelleiros estaban absortos polos beneficios que podían obter...para o concello.
Incapaz tamén de manter distancias con Agras, por se teñen que volver a botar man deste cacique fosilizado, atrévese a afirmar que a cooperación con este señor non foi do todo mala. Se o gobernar xustifica todo tipo de alianzas, difícil o temos os que queremos un goberno honrado e democrático. O voto a un partido que se di progresista pode desvirtuarse pola colaboración con quen representa o máis nefasto e suxo da administración local.
En suma, non parece que Vilariño pretenda facer unha autocrítica do pasado como terapia para prevenir os males do futuro. Ese chauvinismo que recoñece como cualidade do eumés, infecta tamén as valoracións que o candidato fai sobre o seu pasado político.
"Falta seguridad jurídica. Los ayuntamientos parten de una situación de desamparo y provisionalidad, muchas veces no saben a qué atenerse y creen que lo que están haciendo es legal. Pero pueden encontrarse con, no hablo ya de casos de corrupción, sino actuaciones puntuales que pueden tener algún problema."
Esquece que ante a dubida o correcto sería facer caso das recomendacións dos informes xurídicos da Secretaria do Concello, funcionaria á que se lle paga por desenvolver un traballo cualificado e meritorio. Pero en Pontedeume a realidade non entende de razóns e tira polo camiño máis benevolente cos promotores da construción. O concello non pode crer que o está facendo ben cando unha profesional do dereito lle advirte da conculcación das leis nas licenzas concedidas.
E precisamente o non atender as argumentacións da Secretaria foi o que levou a A. Vilariño, xunto cos seus compàñeiros da comisión de goberno, a conceder licenzas en zona de protección costeira e en zonas rurais. A modo de exoneración, cita de novo a indefinición da lei de 1997, obviando que no 2000 un decreto que modificaba a lei estatal do solo, deixaba clara a ilicitude das construcións citadas.
E como habituado á certa autocomplacencia, engade que as casas eran para " particulares que hacen su casita acogiéndose a un sistema utilizado en todas partes y que la Xunta viene consintiendo." Tampouco isto é certo totalmente. A meirande parte desas casas foron levantadas para a sua comercialización e outras, que casualidade, eran dun coñecido construtor que parece gozar de certos privilexios para vulnerar a lei urbanística no noso concello. Por certo, por se non abondase co informe xurídico da secretaria, a Xunta emprazou ao Concello a paralizar as obras e revisar as licenzas concedidas. Non sabemos onde está a ambigüidade das leis; máis ben parece que os concelleiros estaban absortos polos beneficios que podían obter...para o concello.
Incapaz tamén de manter distancias con Agras, por se teñen que volver a botar man deste cacique fosilizado, atrévese a afirmar que a cooperación con este señor non foi do todo mala. Se o gobernar xustifica todo tipo de alianzas, difícil o temos os que queremos un goberno honrado e democrático. O voto a un partido que se di progresista pode desvirtuarse pola colaboración con quen representa o máis nefasto e suxo da administración local.
En suma, non parece que Vilariño pretenda facer unha autocrítica do pasado como terapia para prevenir os males do futuro. Ese chauvinismo que recoñece como cualidade do eumés, infecta tamén as valoracións que o candidato fai sobre o seu pasado político.
