Poderíamos chamarlle Sherlock Holmes pero tería outra categoría distinta, máis intelectual, menos patética. A ninguén se lle escapa que o inspector Closeau era un bufón que tiña por finalidade provocar o riso, era o seu obxectivo. O que non podiamos imaxinar é que ás veces a farsa instálase na realidade dos concellos.
Resulta que certos responsabeis do Concello de Pontedeume están indagando se os compoñentes do Colectivo FUSQUENLLA teñen algún tendón de Aquiles que os faga vulnerabeis, é dicir, que os faga calar. Coñecidas son as denuncias que este colectivo espallou ante a opinión pública, todas elas sobre as ilegalidades, infraccións e prevaricacións urbanísticas.
De Sherlock Holmes cabería esperar unha investigación sobre a veracidade desas denuncias; do inspector Closeau, coherentemente coa súa función, só cabe esperar unha investigación sobre os membros de FUSQUENLLA. En toda regra, un argumento ad hominem.
Un argumento ad hominem (en latín, dirixido ao home), é unha falacia lóxica que implica responder a un argumento ou a unha afirmación referíndose á persoa que o formula, en lugar de referirse ao argumento por si mesmo. Un argumento ad hominem (e xa que logo, falaz) ten esta estrutura:
1. A afirma B;
2. Hai algo cuestionable acerca de A,
3. Xa que logo, B é falso.
E como se cuestiona ao emisario das denuncias? O inspector Closeau comezaría buscando nos arquivos do Concello se as propiedades dos "fusquenllos" son conformes á lei. Se algún deles ten unha vivenda, hai que investigar se a licenza é legal ou se axusta a esta; se teñen os permisos preceptivos de auga, electricidade, depuración e saneamento, xunto cos pagos correspondentes. De fallar algunha destas investigacións, deberían dirixirse ás propiedades dos máis achegados, empezando polos familiares máis directos, conxuxes, irmáns, cuñados, etc. Sen esquecer as posibeis sancións impagadas de tráfico, que pode habelas. De ser necesario, e só en casos extremos, poderíase investigar a vida privada dos denunciantes e pregonala aos catro ventos.
Podemos afirmar que tal investigador está realizando o seu traballo concienzudamente no Concello pero os resultados non deparan nada novo ou interesante. É máis, as presuntas faltas dos "fusquenllos", de existir, serían atribuibeis ao propio Concello por ser este quen outorgou os permisos que Closeau considera "defectuosos". En definitiva, mellor "non menealla".
Dende aquí, queremos aconsellar aos responsabeis da investigación que dirixan o seu esforzo ímprobo aos verdadeiros artífices das ilegalidades. Seguro que atoparán moita máis materia e dunha forma máis doada. Poderiamos dar algunha pista, amais do xa coñecido e publicado, para lles facilitar a tarefa, conscientes de que o investigador é duro de entendereiras e dado a perderse no camiño. Mais non imos facelo, non debemos desentrañar o misterio desta grotesca historia digna dun Sherlock Holmes actual, experto en delitos urbanísticos
Resulta que certos responsabeis do Concello de Pontedeume están indagando se os compoñentes do Colectivo FUSQUENLLA teñen algún tendón de Aquiles que os faga vulnerabeis, é dicir, que os faga calar. Coñecidas son as denuncias que este colectivo espallou ante a opinión pública, todas elas sobre as ilegalidades, infraccións e prevaricacións urbanísticas.
De Sherlock Holmes cabería esperar unha investigación sobre a veracidade desas denuncias; do inspector Closeau, coherentemente coa súa función, só cabe esperar unha investigación sobre os membros de FUSQUENLLA. En toda regra, un argumento ad hominem.
Un argumento ad hominem (en latín, dirixido ao home), é unha falacia lóxica que implica responder a un argumento ou a unha afirmación referíndose á persoa que o formula, en lugar de referirse ao argumento por si mesmo. Un argumento ad hominem (e xa que logo, falaz) ten esta estrutura:
1. A afirma B;
2. Hai algo cuestionable acerca de A,
3. Xa que logo, B é falso.
E como se cuestiona ao emisario das denuncias? O inspector Closeau comezaría buscando nos arquivos do Concello se as propiedades dos "fusquenllos" son conformes á lei. Se algún deles ten unha vivenda, hai que investigar se a licenza é legal ou se axusta a esta; se teñen os permisos preceptivos de auga, electricidade, depuración e saneamento, xunto cos pagos correspondentes. De fallar algunha destas investigacións, deberían dirixirse ás propiedades dos máis achegados, empezando polos familiares máis directos, conxuxes, irmáns, cuñados, etc. Sen esquecer as posibeis sancións impagadas de tráfico, que pode habelas. De ser necesario, e só en casos extremos, poderíase investigar a vida privada dos denunciantes e pregonala aos catro ventos.
Podemos afirmar que tal investigador está realizando o seu traballo concienzudamente no Concello pero os resultados non deparan nada novo ou interesante. É máis, as presuntas faltas dos "fusquenllos", de existir, serían atribuibeis ao propio Concello por ser este quen outorgou os permisos que Closeau considera "defectuosos". En definitiva, mellor "non menealla".
Dende aquí, queremos aconsellar aos responsabeis da investigación que dirixan o seu esforzo ímprobo aos verdadeiros artífices das ilegalidades. Seguro que atoparán moita máis materia e dunha forma máis doada. Poderiamos dar algunha pista, amais do xa coñecido e publicado, para lles facilitar a tarefa, conscientes de que o investigador é duro de entendereiras e dado a perderse no camiño. Mais non imos facelo, non debemos desentrañar o misterio desta grotesca historia digna dun Sherlock Holmes actual, experto en delitos urbanísticos
