Para desvirtuar as mensaxes de colectivos como Fusquenlla, por poñer un exemplo cercano, acúsanos de se opoñer ao crecemento, palabra enganosa onde as haxa. Hai que distinguir entre crecemento e progreso, pois tales termos non son sinónimos por moito que a algúns lles interesaría que o fosen.
O crecemento do que se fala non é máis que un aumento do volume de cemento que se levanta onde antes había unhas paraxes de gran valor ambiental e, como non, económico. Lembremos que a razón do continuo fluxo turístico de vilas como Pontedeume obedeceron ao seu atractivo valor paisaxístico. Pero este crecemento do aumento das vivendas construidas non acarrea unha maior entrada de turistas, que cada día son máis exixentes na demanda de zonas peculiares dotadas de historia e patrimonio. Pola contra, un aumento desmesurado de urbanizacións supón un deterioro dos servizos básicos como auga, depuración, alcantarillado, lixo, tráfico, aparcadoiros, etc. Servizos que hoxe por hoxe son deficientes en Pontedeume.
O progreso do que falamos os que nos opoñemos a este crecemento, antagónico coa calidade de vida, pasa por mellorar o que temos na actualidade e someter o aumento da edificabilidade a unhas condicións restritivas que atendan ás necesidades reais da poboación. Se unha poboación ten un crecemento demográfico negativo hai que pensar que son innecesarias máis vivendas e que urxe facer da vila ou cidade unha mellora que atraia a novos residentes. Hai que preguntarse as razóns das baixadas de poboación e posiblemente atopemos na falta de calidade de vida unha causa deste empobrecemento.
A evolución que exiximos pasa por acadar unha rehabilitación da casco histórico que dote ás vivendas non só do imprescindíbel para a súa habitabilidade senón tamén dun valor artístico inherente á súa historia; unha mellora dos locais comerciais e hostaleiros dos que se benefician un grande cantidade de familias e aportan unha grande parte do produto interior bruto local; uns mellores servizos que atendan ás necesidades da poboación que moitas veces sufren deficiencias impropias dunha vila do século XXI, porque diso se trata, de acadar unha vila capaz de conxugar a historia medieval coas comodidades do futuro; unha ampliación dos espazos verdes e a conservación dos existentes, dos que Pontedeume pode sobradamente presumir e vivir; unha maior atención aos núcleos rurais que máis parece que soportan cen anos de retraso que unha necesaria ubicación na sociedade actual; un saneamento do litoral que permita explotar as súas riquezas mariñas e o seu disfrute como paisaxe.
En suma, un hábitat que amais de procurarnos máis beneficios, tanto no humano como no económico, sexa sostíbel no futuro; que non hipoteque a herdanza que deixemos aos nosos fillos. Todo o contrario do que nos ofrece a cultura do cemento, unha cultura voluminosa pero baldeira de sustancia, unha obesidade enfermiza e letal.Reconducir o actual crecemento, entender e aplicar a definición real de progreso e acadar unha forma de vida máis plena, rica e en sintonía coa natureza que nos rodea, a única que pode dotarnos desa mellor calidade que demandamos, ese é o propósito dos que nos opoñemos a esa moderna enfermidade chamada urbanismo e que pode converterse nunha nova modalidade de terrorismo.
