O progreso non é sinónimo de construción; o turismo non busca cemento; a calidade de vida non se asocia ás grandes urbes.
Estes son algúns dos moitos tópicos que debemos desterrar se buscamos un xeito de vida que nos resulte satisfactorio, agradábel, pleno e harmónico coa natureza. As vilas como a nosa poden ofrecer un hábitat inmellorábel por canto dispoñen do máis básicos para o goce diario: servizos (é certo que faltan moitos), tranqulidade, espazos públicos, xardíns e, sobre todo, paisaxe. Mais poder non é dabondo para ser unha realidade. Os que teñen nas súas mans a capacidade de decisión sobre o futuro de Pontedeume prefiren atender as demandas dos promotores inmobiliarios que as dos veciños que os votaron. Non é este o modelo que queremos senón o que ofrecen outras localidades que souberon ver que a defensa da paisaxe e do medio ambiente non só asegura unha mellor calidade de vida senón que tamén ofrece unha maior riqueza económica; unha riqueza máis repartida que as cuantiosas sumas que xenera a construción.
No xornal La Voz de Galicia aparece un artigo que nos traslada ao Barqueiro, no concello de Mañón. Unha pequena vila semellante a Pontedeume pero que aínda permanece invita ao empuxón do cemento. Dispón dun sistema de saneamento que i
mpide que a ría se ateigue de verquidos industriais e que se depuren as augas residuais. O plano de urbanismo que se vai aprobar non permite edificacións de altura superior ás dúas plantas. Como dí o seu alcalde, "Non podemos estragar o mellor que temos, que é a paisaxe". Ao contrario do que se poida pensar, os comerciantes apoian esta filosofía e atestiguan que o turismo, cada vez máis selectivo, busca lugares con personalidade propia e alonxados da estética uniformista das cidades que creceron ao albor do bóom turístico. Un coñecido hostaleiro do lugar recoñece que"cada vez ven máis xente, iso está claro. Aquí recibimos a xente de Madrid, estranxeira, doutras comunidades... Está aumentando moito o turismo. E, ademais, estamos conseguindo que non veñan só unhas horas, senón que se queden algo máis".
No xornal La Voz de Galicia aparece un artigo que nos traslada ao Barqueiro, no concello de Mañón. Unha pequena vila semellante a Pontedeume pero que aínda permanece invita ao empuxón do cemento. Dispón dun sistema de saneamento que i
mpide que a ría se ateigue de verquidos industriais e que se depuren as augas residuais. O plano de urbanismo que se vai aprobar non permite edificacións de altura superior ás dúas plantas. Como dí o seu alcalde, "Non podemos estragar o mellor que temos, que é a paisaxe". Ao contrario do que se poida pensar, os comerciantes apoian esta filosofía e atestiguan que o turismo, cada vez máis selectivo, busca lugares con personalidade propia e alonxados da estética uniformista das cidades que creceron ao albor do bóom turístico. Un coñecido hostaleiro do lugar recoñece que"cada vez ven máis xente, iso está claro. Aquí recibimos a xente de Madrid, estranxeira, doutras comunidades... Está aumentando moito o turismo. E, ademais, estamos conseguindo que non veñan só unhas horas, senón que se queden algo máis".