Os datos que enumero son reais e corresponden a un promotor inmobiliário do que non darei o nome...de momento.
No Rexistro Mercantil aparece no balance do ano 2004 unhas vendas por valor de algo máis de 7.000.000 de euros (sete millóns) o que traducido ás antigas pesetas son aproximadamente 1.100.000.000 pts.
Como resultado último declara a cantidade de 40.600 euros (en pesetas, menos de 7.000.000 ).
Se estas declaracións fosen certas demostraria-se que están moi errados os que pregonan que os promotores inmobiliários (antes chamados construtores e nun futuro próximo, axentes inmobiliários) son afortunados. Nada máis lonxe da realidade: se calculamos a porcentaxe de beneficios obtemos unhas ganáncias de só o 0,5 % sobre o valor das vendas. Hai que pensar que esta cantidade é ridícula se a comparamos coa marxe dun farmacéutico (arredor do 30 %) e mesmo se tomamos como referéncia a un simple tendeiro de ultramariños, sobre un 7 % (Pobre tendeiro que ainda por riba ten que facer fronte á competéncia dos grandes trusts comerciais).
Non é meritório que alguén invista semellantes cantidades para gañar só un 0,5 % ? Está claro que a sua profesión é unha actividade altruista que ten por fin mellorar a habitabilidade das vilas e cidades, construindo grandes obras símbolo da modernidade.
Estes empresários feitos a se mesmos son os que os Concellos deberian nomear fillos predilectos, aos que Facenda deberia de eximir dos pagos de impostos e o Estado protexe-los con subvencións a fondo perdido.
Por que se estrañan algúns que os Concellos os protexan? Non é por corrupción; é pola sua beneficéncia.
No Rexistro Mercantil aparece no balance do ano 2004 unhas vendas por valor de algo máis de 7.000.000 de euros (sete millóns) o que traducido ás antigas pesetas son aproximadamente 1.100.000.000 pts.
Como resultado último declara a cantidade de 40.600 euros (en pesetas, menos de 7.000.000 ).
Se estas declaracións fosen certas demostraria-se que están moi errados os que pregonan que os promotores inmobiliários (antes chamados construtores e nun futuro próximo, axentes inmobiliários) son afortunados. Nada máis lonxe da realidade: se calculamos a porcentaxe de beneficios obtemos unhas ganáncias de só o 0,5 % sobre o valor das vendas. Hai que pensar que esta cantidade é ridícula se a comparamos coa marxe dun farmacéutico (arredor do 30 %) e mesmo se tomamos como referéncia a un simple tendeiro de ultramariños, sobre un 7 % (Pobre tendeiro que ainda por riba ten que facer fronte á competéncia dos grandes trusts comerciais).
Non é meritório que alguén invista semellantes cantidades para gañar só un 0,5 % ? Está claro que a sua profesión é unha actividade altruista que ten por fin mellorar a habitabilidade das vilas e cidades, construindo grandes obras símbolo da modernidade.
Estes empresários feitos a se mesmos son os que os Concellos deberian nomear fillos predilectos, aos que Facenda deberia de eximir dos pagos de impostos e o Estado protexe-los con subvencións a fondo perdido.
Por que se estrañan algúns que os Concellos os protexan? Non é por corrupción; é pola sua beneficéncia.
