As percepcións poden ser só apreciacións carentes de fundamento ou poden coincidir coa realidade. Hai a percepción no noso país de que as clases máis adiñeiradas non só non sufriron a crise senón que se aproveitaron dela no seu propio beneficio. Pois ben, neste caso podemos afirmar (as matemáticas non enganan) que ademais trátase dunha realidade.
O Informe de Riqueza Mundial que publica Credit Suisse non deixa lugar a dúbidas. No ano 2012, en plena crise económica, o número de millonarios en España creceu un 13% e ao ano seguinte o aumento aínda foi máis notábel: un 24%. Porén os sectores máis desfavorecidos da sociedade viron como cada vez se empobrecían máis, como se a riqueza fose un ben que nin se crea nin se destrúe, só cambia de mans. Segundo a OCDE e o FMI, España é o país industrializado no que máis aumentaron as diferencias entre ricos e pobres; é o país máis desigual de Europa despois de Letonia.
Moitos son os calificativos cos que se podería xulgar este enriquecemento ilícito por parte das élites económicas: indecencia, desvergoña, neglixencia, corrupción, envilecemento...que por repetidos non deben perder a súa trascendencia. A todos estes hai que engadir a falta de honestidade consigo mesmos que acompaña aos protagonistas do desfalco. Porque é difícil entender que estes rara avis da especie humana non sexan capaces de decatarse das consecuencias que os seus actos acarrean a millóns de persoas. Como se os obxectivos que se marcan non lles deixasen tempo ou lugar para para avaliar os medios.
Seguramente levan ata as últimas consecuencias o principio de conservación da especie.
