A censura como dano colateral da corrupción urbanística

Sabiamos das consecuencias nefastas do urbanismo salvaxe que asola, non vale dicir asolou, o noso territorio: profunda crise económica, destrución do litoral, corrupción na administarción pública e perda de confianza social nas estruturas do estado. O que non adiviñamos é que tamén a censura é outra das aborrecibeis consecuencias desta cementocracia que goberna o país con man de ferro e mente de promotor.

Lemos hoxe que o goberno central censura unha serie de TVE na que se critica a corrupción institucional que xenerou a permisividade urbanìstica nos últimos anos. 

El País  informa que o Ministerio de Medio Ambiente bloqueou a emisión dun documental para TVE que encargou Cristina Narbona en 2006 sobre a destrución do litoral e que foi financiado con 1.292.874 euros de diñeiro público. O Goberno esixe retirar dous minutos de vídeo no que se superponen imaxes do Telexornal sobre a corrupción urbanística como un dos males do litoral... 

No documental  os autores xustifican a necesidade de incorporar estes feitos se se quere dar un retrato fidedigno do problema. O fiscal coordinador de Medio Ambiente, Antonio Vercher define con crudeza o deterioramento ambiental como "un suicidio colectivo, algo brutalmente lamentable". Un locutor resume:

"A costa concentra unha parte substancial dos delitos contra o medio ambiente e o urbanismo, de vivendas ilegais e de sentenzas de demolición. Tras ela escóndese a complicidade social coa corrupción urbanística, que se manifesta pola conivencia dalgúns funcionarios, cargos públicos, profesionais e empresas de subministración. Todos eles consentiron as actividades ilícitas e as prácticas corruptas. Por que hai tantos desmáns, abusos e corrupcións?".

Despois do litoral é a hora da destrución da liberdade de expresión.

Ver aquí un extracto do documental censurado

Socialistas a contracorriente

 O partido socialista de Pontedeume vén de facer públicas as alegacións que presenta ao PXOM. E unha vez máis provoca o desconcerto entre os que sempre defendimos que o litoral, e máis o de Pontedeume, precisaba dunha protección decidida fronte aos que constrúen sen atender as ordenanazas. Se por unha banda o PSdG critica a reforma da Lei do solo que o PP pretende aprobar porque regularizaría as edificacións en espazos de protección costeira, por outra os socialistas eumeses parecen querer legalizar infinidade de infraccións cometidas nos últimos anos con premeditación e alevosía.

A responsábel do PSdG Mar Barcón afirma que  deben manterse “fóra de ordenación” as construcións ou edificacións en espazos de protección natural e costas que “non poden vivir a mesma regularización que as que non están na mesma situación. 

O mesmo Touriño escribe:  Unha reforma (a do PP sobre a Lei do Solo) que expón un exercicio irresponsable de amnistía de todas as construcións e instalacións que, sen ter licenza algunha ou a autorización autonómica preceptiva, sexan anteriores a 2003, con independencia da clasificación do chan en cuestión. Esta medida discrimina aos que tiveron un comportamento acorde coa lei e a disciplina urbanística, sen custo algún para os infractores e, o máis grave, emite o peor dos sinais de  cara  ao futuro.

Mais o PSdG de Pontedeume camiña en sentido oposto. Nas alegacións presentadas avoga pola reducción a 100 m. da franxa de protección do litoral, tachando de desmesura os actuais límites de protección. A finalidade é evitar que moitas construcións comprendidas dentro desta franxa queden fóra de ordenación.

Asemade parécelle esaxerada a zona de protección paisaxística que o PXOM contempla entre Arbosa e Ver. Omite dicir que é a única franxa declarada de protección paisaxística e que nela hai ducias de chalés cuxos propietarios regodeáronse do ordenamento urbanístico.

Parece que aos socialistas eumeses preocúpalles máis os intereses daqueles que construíron menosprezando as leis que a debida protección do territorio. A meirande parte de casas levantadas a menos de 200 m. da liña de costa son manifestamente ilegais e sobre elas pesan ordes xudiciais de demolición ou investigacións abertas pola Xunta de Galiza. Só unha pequena parte foron construídas aténdose ás leis en vigor do momento. Estas son as que quedan fóra de ordenación; as primeiras están fóra da legalidade. E resulta lamentábel que o PSdG meta no mesmo saco a uns e outros á vez que aposta pola amnistía urbanística para os que prevaricaron a aconciencia. En palabras de Touriño, o peor dos sinais de cara ao futuro.