Resulta paradoxal que nunha vila na que a meirande parte dos seus habitantes levan con fachenda o xeito de pertencer a ela, que é unha das vilas máis preciadas e preciosas da comarca, agora se asuma como "normal" que o desenvolvemento urbanístico caótico que están a levar a cabo os empresários da construción rache co desenvolvemento histórico de séculos atrás, abocando a Pontedeume a converter-se nunha paisaxe de formigón, estradas, ruidos, polución e sucidade.
Unha mistura de conformismo, cansazo e desconfianza pode dar a clave desta actitude contraditória en certos sectores da poboación. Acostumados desde tempo atrás a ver como os poderosos sempre se saen coa sua, imbuidos dun espírito determinista que xustifica a pasividade, son un claro exemplo dese xeito de ser dos galegos que xa resulta un tópico.
Fai-se preciso, hoxe máis que nunca, un espertar como o que a sociedade galega protagonizou baixo o lema de Nunca Máis, dando unha lección de civismo que xa forma parte da nosa história. Unha demostración de que ainda é posíbel cambiar o rumbo que nos queren impoñer os adaís do caos.
Desperta do teu sono fogar de Breogán
