c'est fini

Dez anos escribindo neste blog é moito tempo, sobre todo se se fai tendo como núcleo central a defensa do patrimonio e do medio ambiente. Que só estes temas dean para tanto dá unha idea da situación na que se atopan un e outro, da necesidade de que os representantes das distintas administracións os incorporen á súa axenda. En suma, que o sentido común impere sobre os intereses espúrios da política.

Mais chega un momento no que compre facer mutis polo foro, relativizar certas cuestións e desexar que outras páxinas ou foros sigan debatendo, cuestionando e mesmo ofrecendo solucións aos graves problemas que ameazan o noso entorno. Non deixar que as cousas discorresen segundo os ditados daqueles que sacan beneficios da deterioración do medio ambiente foi sempre a premisa que guiou as entradas deste blog e froito diso creouse o colectivo Fusquenlla que dalgún xeito incidíu, aínda que modestamente, na consecución dunha conciencia ecolóxica.

Agora toca un pouco de hixiene mental; repensar; resituar os problemas, os intereses e as necesidades nun novo mapa. Cando se leva tanto tempo defendendo o que a uns parécenos obvio pero a outros sóalles a quimera, convén alonxarse do establecido e comunmente aceptado para evitar a frustración ou, o que é peor, o contaxio. Ás veces un retiro é a mellor terapia. Sobre todo cando se chegou ao convencimento de que os cascos históricos, o litoral, os parques naturais ou a calidade das augas non son os únicos elementos a protexer. Hai outros espazos que deben ser protexidos.

As chapuzas, unha maldición eumesa

Despois de moitos anos, décadas, por fin logrouse que Pontedeume teña beirarrúas na estrada de Centroña, mellor dito, en parte desa estrada. Mais se o feito de que non abarquen todo o paseo ata Centroña xa é deleznábel, máis éo aínda que as obras que se acometen sexan unha auténtica chapuza digna dun xulgado de garda se estivésemos nun país civilizado-

Resulta que se vostede quere chegar desde Pontedeume ata Caldagueiro, nun tramo de 100 metros terá que cambiar de beirarrúa dúas veces por cadanseus pasos de cebra. Iso supón un perigo evidente para calquera peón que transite pola estrada cando o obxectivo das obras non era outro que facilitar a seguridade dos peóns. Pero Concello e Deputación só ven nas obras un xeito de "cumprir" cos cidadáns nunha vella reivindicación aínda que só sexa pura apariencia.

Unha proba do escaso interese que teñen os responsabeis da administración en actuar conforme á lexislación e en beneficio da comunidade témola en que hoxe mesmo atrevéronse a extirpar un teixo que unha comunidade de veciños tiña dentro da súa propiedade. E fixérono sen permiso da comunidade e sen proceder a unha cando menos educada obriga de comunicarllo a esta. Unha vez máis os que están ao fronte dos organismo públicos, supostamente para facer valer os dereitos dos cidadáns, son os primeiros que os pisotean. Mal vamos se estes feitos se repiten ata a saciedade sen resposta e sen castigo.

O diktado de Alemania (Ignacio Ramonet)

Unha interpretación realista da crise social que sacude a Europa en palabras de Ignacio Ramonet. Pode parecer pesimista e serao se os cidadáns aceptan como algo irreversible a dictadura dos mercados, o fin da democracia. Pero pode suceder que se dea una explosión social que devolva a soberanía ás xentes dun continente que outrora foi adaíl da democracia.

Ler artigo

Non máis réquiems

Pontedeume gozaba ata agora do raro privilexio de ter tres árbores que figuran no catálogo de árbores senlleiras de Galiza: o teixo do paseo marítimo, a araucaria da casa dos Tenreiro e o metrosidero do xardín de Lombardero. 

Polo máis coñecido, o teixo, xa se entonou un réquiem. Unha mágoa que algo que poido ser evitado hai anos cando diversos colectivos ecoloxistas alertaron da deterioración deste exemplar de 400 anos foi ignorado polas autoridades locais e Xunta de Galiza. Mais os alcaldes non están dotados de sensibilidade polo medioambiente aínda que si sobradamente preocupados pola construción de rotondas, aparcadoiros e paseos marítimos (Torrente rabenou un teixo á entrada da vila para construír unha rotonda). E Pontedeume sufríu como tantas vilas e concellos o pernicioso efecto de distintos rexedores que se distinguiron como depredadores do territorio.

Feitos como estes poden volver a repetirse, neste caso afectando á araucaria do xardín dos Tenreiro. Unha simple ollada a este exemplar abonda para ver como aparecen os primeiros síntomas dunha enfermidade que seca a súa copa. Unha enfermidade que se agrava coa que sofren os responsabeis destas situacións: o desleixo. As autoridades teñen a obriga de preservar o patrimonio que representan estas árbores merecedoras dunha especial protección.

Réquiem por unha árbore

Un informe sinala a inutilidade de calquera actuación para a recuperación dun teixo con varios séculos de historia de Pontedeume, prexudicado pola construción dun paseo marítimo

Ver máis:
http://www.eldiario.es/galicia/Requiem-arbol_0_409459892.html

Continuismo

Dous son os grandes retos aos que se enfronta Pontedeume na actualidade: o PXOM e o mercado municipal. Sobre estes dous proxectos pende o futuro económico da nosa vila. E na elaboración deles parece que os alcaldes non son os principais protagonistas senón máis ben os executores ao servizo de ocultos intereses que outros impoñen ao consistorio.

O novo alcalde de Pontedeume, Bernardo Fernández, non precisou dos 100 días que se lles dá aos novos gobernantes para que demostren a sinceridade das promesas electorais. El mesmo xa se decantou por contravir as promesas que fixo en campaña naqueles dous temas que máis honestidade requerían.

Durante as mobilizacións dos praceiros a raiz do peche do mercado municipal o representante do PSdG non se cansou de repetir que o proxecto de Torrente era inviábel dada a inexistencia dun convenio coa Xunta que garantise os máis de 2 millóns de euros necesarios para acometer as obras. Laiábase Bernardo Fernández que o alcalde (Torrente) continúe “empecinado” nun proxecto orzamentado en máis de 2,5 millóns de euros non optando, tal e como lle propuxemos en moitas ocasións, por unha actuación máis humilde, e polo tanto cun custe inferior, a fin de non eternizar a obra dun edificio que, tendo en conta a súa importancia e atractivo comercial, non pode permanecer pechado de forma indefinida. En menos de dous meses o xa alcalde socialista mudou de parecer e decántase polo proxecto herdado de Torrente, é dicir, agardar que haxa financiamento para unha remodelación completa do mercado. Se o compromiso da Xunta con Torrente era fume electoral, que lle leva a pensar que o PSdG si vai obter o financiamento?

Mais non é esta a única proba de que as tomas de poder mudan as perspectivas dos mandatarios. Se os socialistas queixábanse da premura da que fixo gala Torrente para aprobar o PXOM nun pleno extraordinario convocado de forma irregular e ilegal, tachando a medida de propaganda electoral e reclamando unha lectura pormenorizada das correccións introducidas con nucturnidade e alevosía, se esas queixas fosen sinceras cabería esperar do novo goberno a paralización ou anulación desas correccións e a súa revisión antes de mandalas á Xunta para a aprobación definitiva do PXOM. Mais nada disto vai suceder, e Bernardo Fernández optou por mandar o texto elaborado polo PP aínda que admite que non lle gusta.

Cabe preguntarse para que elexir un novo alcalde que lexisla cos criterios do anterior. Cabe preguntarse como é posíbel que en tan poucas semanas as expectativas depositadas neste equipo xa se tornen en fracaso naqueles temas que son unha prioridade para Pontedeume.  Unha vez máis a mesma canción de sempre, a que entonan políticos que, lonxe de buscar solucións para o concello, procuran facer carreira dentro dunhas siglas que non representan á cidadanía. Unha vez máis os mesmos cadelos con distintos colares.

Lei mordaza (II)

Fotografías como esta, premio Púlitzer 1969, axudaron a rematar coa guerra do Vietnam. Porén ao goberno de EE.UU. non se lle ocorreu ditar unha lei mordaza para impedir a difusión de fotos que cuestionaban o seu papel naquela maldita guerra. Rajoy, adalide do neofranquismo, teno máis claro.